Osteopatia - co to znaczy? Kto może korzystać z usług?

   Osteopatia to metoda diagnozowania i leczenia manualnego szeroko znana i praktykowana w Stanach Zjednoczonych oraz Europie Zachodniej. Twórcą medycyny osteopatycznej był amerykański lekarz Andrew Taylor Still, który w 1892 r. w miejscowości Kirksville Missouri założył pierwszą na świecie szkołę osteopatii - American School of Osteopathy.
   Osteopatia opiera się na szerokiej wiedzy anatomicznej i fizjologicznej oraz dokładnej znajomości biomechaniki układu kostno-mięśniowego. Filozofia osteopatii traktuje pacjenta całościowo i uznaje zależność pomiędzy jego ciałem, psychiką i umysłem, zarówno w zdrowiu jak i w chorobie. Zakłada również, że organizm ludzki posiada naturalne zdolności do samoregeneracji, więc stymuluje procesy naprawcze organizmu.

   Leczenie osteopatyczne składa się z:

• diagnozy, która wykrywa zaburzenia ruchomości, napięcia i konsystencji tkanek budujących układ kostno-mięśniowy oraz znajduje ich pierwotne przyczyny. Badanie obejmuje szczegółowy wywiad, oględziny, palpację oraz testy ruchomości całego ciała (zakresy ruchów, napięcie, analiza postawy ciała). Jeżeli pacjent posiada dodatkowe badania w postaci zdjęcia RTG czy rezonansu magnetycznego to są one również analizowane;
• technik terapeutycznych – po ustaleniu mechanizmów mogących uruchomić procesy samoleczenia, terapeuta stosuje odpowiednie, różnorodne i bezpieczne techniki manualne dostosowane indywidualnie do stanu zdrowia chorego.

Celem postępowania osteopatycznego jest przede wszystkim:

• uwolnienie postępujących lub przewlekłych stanów blokady funkcjonalnej narządów i tkanek poprzez zmniejszenie ucisku struktur nerwowych i krwionośnych;
• prowokowanie organizmu do zmian na poziomie metabolicznym i biochemicznym;
• pogłębianie wiary pacjenta we własne możliwości, poprawy samooceny i samopoczucia.

Jakie techniki stosuje osteopata?

   Techniki strukturalne polegające na bezpośredniej pracy na tkankach lub narządach wewnętrznych w celu poprawy ruchomości, zmniejszenia napięcia lub uruchomienia drenażu żylnego i limfatycznego. Zaliczamy do nich mobilizacje i manipulacje.

   Techniki funkcjonalne obejmujące bardzo delikatną pracę z tkankami pacjenta w celu usunięcia przykurczy, zaburzeń czynnościowych narządów trzewnych oraz zespołów uciskowych naczyń i nerwów. Należą do nich między innymi techniki energizacji mięśni, które działające na powięzie.

   Techniki kranio-sakralne obejmujące pracę nad harmonijnym przepływem płynu rdzeniowo-mózgowego, rytmem czaszkowo-krzyżowym i mechanizmem oddychania.

   Niezwykle ważna jest profilaktyka, aby nie dopuścić do utrwalania się zmian w tkankach. To uodparnia organizm na urazy, infekcje i zapewnia prawidłowe funkcjonowanie naszego ciała.

   Osteopata zaleca stosowanie dodatkowych ćwiczeń, przestrzeganie specjalnej diety bądź modyfikacji stylu życia.

Wskazania do leczenia osteopatycznego

• ostre i przewlekłe zespoły bólowe układu kostno-stawowego i kręgosłupa (np. rwy, dyskopatie, zmiany degeneracyjne i zapalne stawów),
• funkcjonalne schorzenia układu gastroenterologicznego, urologicznego, ginekologicznego, krążenia i oddechowego,
• bóle, zawroty głowy oraz migreny,
• stany pourazowe i przeciążeniowe,
• urazy okołoporodowe u dzieci (zaburzenia rozwoju psychomotoryki),
• wady postawy,
• zespoły psychosomatyczne, lękowe i depresje, kłopoty z koncentracją,
• osłabienie odporności i sprawności,
• zastoje limfatyczne

Przeciwskazania do terapii osteopatycznej

• początek ciąży,
• zaawansowana choroba psychiczna,
• nagłe stany chorobowe wymagające szybkiej interwencji medycznej np. niewydolność krążeniowo – oddechowa, wysokie ciśnienie, stany gorączkowe, itd
• brak świadomej zgody pacjenta,
• brak właściwego wykształcenia terapeuty.